Ένα ακόμα Πανελλήνιο Συνέδριο Διατροφής έφτασε στο τέλος του. Αποτελεί ένα γεγονός που γίνεται κάθε δύο χρόνια και που οι ειδικοί του χώρου περιμένουμε προκειμένου να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας, να πάρουμε νέες ιδέες και να κάνουμε το απαραίτητο “socialising”.

Δεν ξέρω αν είναι που “μεγαλώνω” κι έχω αφήσει τα αμφιθέατρα και τις παρουσιάσεις ή που “μεγαλώνω” και τα παρακολουθώ πλέον όλα με πιο κριτικό βλέμμα, αλλά αυτό το τριήμερο μου φάνηκε πιο ενδιφέρον, χρήσιμο κι εποικοδομητικό από όλα τα προηγούμενα. ‘Ηταν πολύ πλήρες σε θεματολογία και κάλυπτε όλο το φάσμα των συναφών με τη διατροφή θεμάτων (που πιστέψτε με είναι πάρα πολλά!!).

Βουλιάζοντας λοιπόν απόψε στον καναπέ μου προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου: τί καινούριο πήρα σε γνώσεις, τί διαφορετικό θα μπορούσα να κάνω στην καθημερινή μου πρακτική, πώς νιώθω μετά από όλο αυτό;

Αισθάνομαι, λοιπόν, μεγάλη χαρά που παρακολούθησα όλους αυτούς τους καταπληκτικούς ομιλητές γιατί οτιδήποτε ακούς, διαβάζεις ή κάνεις έχει κάτι να σου δώσει. Πόσο μάλλον όταν αυτό έχει να κάνει με την επιστήμη που αγαπάς και σε απορροφάει καθημερινά. Νιώθω, επίσης, αισιοδοξία για το μέλλον της επιστήμης της Διαιτολογίας μιας και είναι σε διαρκή εξέλιξη, αλλά και για το ρόλο του Διαιτολόγου που ευτυχώς αλλάζει. Τέλος, είμαι απίστευτα ενθουσιασμένη με 2-3 ιδέες που μου γεννήθηκαν αυτό το τριήμερο και ανυπομονώ να τις κάνω πράξη σιγά σιγά στην καθημερινή μου επαφή (είτε διαπροσωπική, είτε διαδικτυακή) με όλους εσάς.

Stay tuned !!